Det skjedde på den tiå kor regenet hølja ner, og kollisjonane rundt Kvaddå va daglige.
Tror det va på Sevland si tid. Han ville vida kor mange han va ordfører for (udenom de på Hundvåg, for der va an jo i slekt med adle, uden atte me ska gå inn på slektsforholdå der ude før tunnelen og bybrunå)
Nok om det, ordføreren hadde ein plan. Han sko samla adle på torjå, å for å få t det, så sko han frista med pibbarkager, gløgg og så sko han på mirakuløst vis, trykka på ein brydar å få lys i et någe sledent grantre.
Det gjekk gjetord om denne samlingå, å adle sko gå. Udenom bussen. Den sko ikje gå, for di streika. Å det e jo et stykke fra Vigå t torjå.
I Vigå der bodde hu Maria. Eller deilige Maria så de kallde na der ude. Deilige Maria hadde hatt någge på gang med Jossen et års tid. Jossen va den kuleste gutten i Vigå. Ralla rundt ringen på ein blodtrimma moped. Han va lærling hos Sagen (ikje Helgø) å dreiv å spigra på någe løer der nere på Revheim.
Någen måneder itte atte Jossen og Deilige Maria hadde klint bak Tjensvoll bydelshus litt før påske, syns Jossen atte Maria hadde begynt å legga seg litt ud. Deilige Maria bare lo av dette, å sa atte det va puberteten, og atte han måtte bare klabba igjen, for daiene hadde og vokst, om han hadde någe imot det kanskje?
Uansett, Jossen og Deilige Maria sko t byen, for å se Sevland tenna granå. Dette va i desember, å nå va det jo åpenbart atte Maria hadde gått på smellen. Hu va sprikkeferige, men Jossen hadde jo ikje fått, så han va ganske sure. Maria på si sia, hu hevda hardnakka atte hu ikje hadde vert med någen andre. Å Jossen syns Maria va Deilige, så han ville jo tro på na. (Heilt ærligt så va Jossen den blankaste kulå på treet.)
Moppen t Jossen sleid med vektå av begge tri, å plassen på salen blei knappe, så moppen måtte stå, og Jossen og Deilige Maria gå.
Di kom omtrent halvveis, før fødene t Maria va ganske hovne. Di stoppa opp, og Jossen blei litt høge på seg sjøl. “Det e greit du syns eg e dig, Maria, men du e jo dassblaude mydlå beinå” Deilige Maria fatta tegningå. Vannet hadde gått, og kidden sko melda sin ankomst.
Han så kom ud av na Maria, ligna igronnen helst på postmannen i Vigå, å han va vel fra et sted sør for Kristiansand. Deilige Maria va fydde i september, så hu va jo Jomfru og konne dokumentera det med horoskopet sitt, Jossen fatta det. Den lille fekk navnet Jøssus.
Ud av Ingenting dukka det opp Tre vise menn, Glenn, Kjartan og Tommy (ingen vet jo kem Ole Aleksander e alligavel). Å bare så du vet det, sang di ein trudelutt for den nyfødde. På himmelen va stjernene tent og ei gammale kånå på ein krakk bortmed vinduet å kikte på stjernene.
Maria og Jossen, de kom seg aldri t julegrantenningå, men alt gjekk så det sko. Sevland trykte på lysbrydaren, treet lyste, og strømmen gjekk på heila Storhaug.
Ja sånn gjekk det t at Stavanger fekk sin egen frelsar. Ka han blei når han vokste opp, e det ingen så vet. Kor han egentlig komme fra vet bare han, men heile byen kjenne han.
Rektigt gode jul t dokkor adle.